Ο χρόνος είναι μέλι!

Τράπεζα Μελιού

Χιλιάδες μέλισσες έχουν εξαφανιστεί την τελευταία δεκαετία στη Γαλλία και αλλού. Το φαινόμενο, ευρέως γνωστό ως Σύνδρομο Κατάρρευσης Μελισσών, έχει ήδη διαγνωσθεί από το 2006 και έχει ταχύτατα εξαπλωθεί σε ολόκληρο τον κόσμο. Κάποιοι δεν το βλέπουν σαν ένα ακόμα πρόβλημα, αλλά ακόμα χειρότερα, θεωρούν ότι το φαινόμενο είναι τόσο ανησυχητικό που μπορεί να φτάσουμε σε ένα σημείο όπου δεν θα έχουμε μέλι. Παρόλα αυτά, οι μέλισσες επιτελούν μια ζωικής σημασίας υπηρεσία στην ανθρωπότητα: την επικονίαση των ανθοφόρων φυτών και είναι σημαντικές για την παγκόσμια επάρκεια τροφίμων. Χωρίς αυτές, δεν θα υπάρχουν λουλούδια, δεν θα υπάρχουν φρούτα, δεν θα υπάρχει ζωή.
Με αφορμή αυτή την κατάσταση, ο Olivier Darne, ένας 40χρονος Γάλλος καλλιτέχνης και μελισσοκόμος, ανέπτυξε ένα σχέδιο αστικής επικονίασης για να προστατεύσει τις μέλισσες από την εξάπλωση των φυτοφαρμάκων στην αγροτική γη, πιθανολογούμενο ως βασικό αίτιο της παγκόσμιας εξόντωσής τους.
Σύμφωνα με τον Darne, ακόμα κι αν η πόλη δεν είναι το φυσικό περιβάλλον για την παραγωγή μελιού, «το ένστικτο της μέλισσας είναι να μαζεύει νέκταρ κάτι που μπορεί να κάνει σε οποιοδήποτε προστατευόμενο περιβάλλον, σε δημόσια πάρκα, για παράδειγμα, ή σε μπαλκόνια και ανθοπωλεία». Η ομάδα του Darne εγκαθιστά έργα τέχνης – κυψέλες σε δημόσιους χώρους και ενημερώνει το κοινό προσπαθώντας να το κάνει να κατανοήσει τις πιέσεις που δέχεται το περιβάλλον από την κακομεταχείριση του από τον άνθρωπο. Πέρα από το πρακτικό μέρος, οι καλλιτέχνες θέλουν να κάνουν τον κόσμο να συνειδητοποιήσει τις δυο κρίσεις: την οικολογική (υποβάθμιση του οικοσυστήματος, απώλεια του πληθυσμού των μελισσών) και την οικονομική που σχετίζεται με αυτήν. Για να ενθαρρύνει τη δημόσια συμμετοχή στο πρόγραμμα της εξάπλωσης των αστικών κυψελών και της αστικής μελισσοκομίας, ο Darne δημιούργησε την Τράπεζα του Μελιού.
Αυτό το σχέδιο, το οποίο προς το παρόν λαμβάνει χώρα στη Γαλλία, την Ελβετία και την Ολλανδία, δίνει την ευκαιρία σε όσους ενδιαφέρονται για τις μέλισσες, να επενδύσουν στον «αποταμιευτικό λογαριασμό των μελισσών». «Ο αποταμιευτικός λογαριασμός των μελισσών βοηθά στο χτίσιμο ενός φυσικού, συλλογικού πλούτου», λέει ο δημιουργός του. Τα μέλη λαμβάνουν το μερίδιο που τους αναλογεί από την παραγωγή του αστικού μελιού και ένα μέρος της παραγωγής μεταφέρεται στη διεθνή τράπεζα μελιού, προκειμένου να δημιουργηθεί απόθεμα σε μέλι.
Η ομάδα του Darne δίνει 200 και 300 κιλά μελιού ετησίως σε πόλεις κοντά στις κυψέλες και το υπόλοιπο πωλείται. Ουσιαστικά, το ποσό του κέρδους επανεπενδύεται για τη δημιουργία κυψελών μέσα στην πόλη και τη φύλαξη του μελιού. «Η επικονίαση είναι ο ακρογωνιαίος λίθος ολόκληρης της διατροφικής αλυσίδας», λέει ο δημιουργός της πρωτότυπης Τράπεζας. «Όταν το τελευταίο δέντρο θα έχει κοπεί, το τελευταίο ποτάμι θα έχει δηλητηριαστεί, τα τελευταία ψάρια θα έχουν αλιευθεί, τότε ο άνθρωπος θα ανακαλύψει ότι τα χρήματα δεν τρώγονται», προειδοποιεί η ομάδα της Τράπεζας του Μελιού στην ιστοσελίδα τους www.banquedumiel.org.