Μια μέλισσα τον Αύγουστο του Θοδωρή Αθερίδη

– Επιτέλους μια ταινία με πρωταγωνίστρια μια Μέλισσα. Μια Εργάτρια Μέλισσα σαν την «Πέτρα του σκανδάλου» ή καλύτερα το καταλυτικό πρόσωπο, το εύρημα της τραγωδίας που ανοίγει τους ασκούς του Αιόλου, το σημείο που αναιρεί τη μέχρι τότε παγιωμένη κατάσταση. Το κουτάλι που ανακατεύει μια ψαρόσουπα.
– Εντάξει, ψυχραιμία. Ούτε καν καλοφαίνεται η μέλισσα. Με ψηφιακά μέσα δημιουργήθηκε. Μια ψηφιακή μέλισσα δεν θα μπορούσε να συγκριθεί με τα ευρήματα μιας τραγωδίας και πολύ περισσότερο με μια κουτάλα.
– Πέντε καλοί ηθοποιοί, μια όμορφη ελληνική καλοκαιρινή παραλία και μια μέλισσα σε ένα καλοκαιρινό σενάριο, βγαλμένο από το ομώνυμο θεατρικό έργο που παίχτηκε αν δεν κάνουμε λάθος για 2 χρόνια με μεγάλη επιτυχία. Δεν είδαμε το θεατρικό και έτσι δεν τίθεται θέμα σύγκρισης και σύγκρουσης.
– Εντάξει, ψυχραιμία. Δουλεμένο σενάριο λόγω της θεατρικής παράστασης, δεμένη παρέα, γιατί να μην το κάνουμε ταινία; Έτοιμη δουλειά, σαν αρπαχτή μυρίζει. Σαν τις αρπαχτές του Κλαπανάρα στο σενάριο.
– Εμείς πάντως δεν είδαμε το θεατρικό. Την ταινία είδαμε. Πολλές θεατρικές επιτυχίες γυρίστηκαν στη μεγάλη οθόνη, άλλοτε με καλά και άλλοτε με κακά αποτελέσματα. Η ταινία πράγματι, είναι σαν να είναι γυρισμένη στο σανίδι ενός θεάτρου. Παρ’ όλες τις σκηνές, του δικαστηρίου, του φλεγόμενου χωριού και της αναδρομής στο παρελθόν με τον Κιμούλη να υποδύεται σε βουβό ρόλο τον πατέρα παρουσιασμένος αφηγηματικά μέσα από ένα πολύ καλό κωμικό κείμενο, το κυρίως έργο, η κύρια δράση παρουσιάζεται σε μια ερημική παραλία, σε μια ερημική σκηνή ενός θεάτρου.
-Εντάξει, ψυχραιμία. Δεν είναι και το Rear Window (Σιωπηλός Μάρτυρας) του Alfred Hitchcock (Άλφρεντ Χίτσκοκ).
– Αρκετά μονοπλάνα, με μοντάζ να επικεντρώνεται στα πρόσωπα, στους χαρακτήρες, στη ροή της ιστορίας, στις κωμικές γκριμάτσες.
– Εντάξει, ψυχραιμία. Δεν είδαμε και Ταρκόφσκι ή Μπέλλα Τάρ.
– Η ιστορία εκτυλίσσεται σε μια παραλία ενός ερημικού νησιού, όπου ο Χάρης μαζί με τη γυναίκα του Βασούλα (Αλίνα Κοτσοβούλου), την ερωμένη του Μαρία (Σμαράγδα Καρύδη) και την ετεροθαλή αδερφή του Χίλντεγκαρντ (Βίκυ Βολιώτη), αποβιβάζονται από το βαρκάρη τον Μανώλη.
Η ερωμένη παριστάνει την κωφάλαλη Γερμανίδα για να μην κινούν τις υποψίες της Βασούλας. Μια «αλανιάρα», όμως, μέλισσα τσιμπά τον Χάρη, ο οποίος παθαίνει αλλεργικό σοκ και πρήζεται τόσο που βγαίνοντας από τη θάλασσα μοιάζει άλλος άνθρωπος, για τη ακρίβεια ο άλλος Χάρης, ο Χάρης ο Β΄ (Αντώνης Λουδάρος), ο κρυμμένος εαυτός του, ο εαυτός που πάλευε μαζί του χρόνια πολλά.

– Εντάξει, ψυχραιμία. Ελεγχόμενη διχασμένη προσωπικότητα για να καλύπτονται οι ανομίες του. Έτσι κάνουν όλοι. Άσε που τα φτιάξε με την ψυχίατρο του, η οποία κάπνιζε συνεχώς ναρκωτικά (?).
– Και τι μας νοιάζει εμάς; Ελεγκτικό συμβούλιο της Ψυχαναλυτικής Εταιρείας είμαστε; Πάντως μπαίνουμε στο παιχνίδι του γνωστού τριγώνου (μοιχός, σύζυγος, ερωμένη), που μετά την εμφάνιση του Χάρη του Β΄ γίνεται τετράγωνο με την αδερφή να στέκει στην πέμπτη κορυφή και το Μανωλάκη να κλείνει το μελισσοκομικό εξάγωνο, αν και δεν φάνηκε ισόπλευρο.
– Εντάξει, ψυχραιμία. Δεν έκαναν και κανονική κάλυψη επιπέδου.
– Θα προτιμούσα πάντως να μπει πιο βαθιά στο θέμα του διττού εαυτού. Να πει κάτι για το καλό και το κακό. Για την αλήθεια και το ψέμα. Για την ψευτιά που κουβαλάμε στις σχέσεις μας. Για την αθωότητα που χάνουμε μεγαλώνοντας. Θα ήθελα να πει κάτι ακόμη για όλα αυτά. Όταν τέλειωσε η ταινία ήμουνα αρκετά «γελασμένος», αλλά ένιωθα ότι κάτι έλειπε.
– Εντάξει, ψυχραιμία. Μια καλοκαιρινή ταινία έκαναν. Γιατί όλα πρέπει να τα κάνουμε σοβαρά; Γιατί όλα πρέπει να τα ψάχνουμε και από πίσω, από κάτω, από παντού; Να γελάσουμε πήγαμε. Αν ο θεατής θέλει να ανακαλύψει κάτι, θα το πράξει. Μπορεί να είναι διαφορετικό από αυτό που θα ήθελε ο δημιουργός. Ε! και λοιπόν; Είπε η ταινία κάτι; Έλεγε συνεχώς, θεατρικά βέβαια, αλλά έλεγε. Σε άλλους γέμισε ένα κενό, σε άλλους δημιούργησε ένα κενό και σε άλλους τίποτε από τα δύο. Και εγώ ένιωθα ένα μικρό κενό όταν τέλειωσε η ταινία. Το κάλυψα με κολιούς!!! Μια χαρά ήταν.
– Τα μελισσοκομικά στοιχεία που ανακαλύπτονται είναι αρκετά ενδιαφέροντα και με βεβαιότητα δεν ήταν στις προθέσεις του σκηνοθέτη. Αν υπήρχε μια μέλισσα σε αυτό το απομονωμένο νησί, θα υπήρχαν και άλλες. Τρία μίλια απόσταση από το κατοικημένο νησί δεν καλύπτεται σε μια καθημερινή αναζήτηση τροφής. Θα υπήρχε δηλαδή τουλάχιστον μια αποικία, αν και το πιθανότερο θα ήταν να υπάρχουν τουλάχιστον δύο, έτσι ώστε να ικανοποιείται το αίτημα του πολλαπλασιασμού ενός υπεροργανισμού. Το βέβαιο είναι ότι μια μέλισσα τόσο μακριά από την φωλιά της, με τόση εμμονή να τσιμπήσει τον Χάρη είναι μια μέλισσα με κάκιστο βαθμό προσήλωσης.
– Εντάξει, ψυχραιμία. Ούτε ένα πλάνο δεν έκανε ο σκηνοθέτης στο νησί να δούμε τα φυτά που είχε, να δούμε μήπως αξίζει για καμιά μεταφορά. Και οι μέλισσες πώς τη βγάζανε με τη βαρρόα; Ή μήπως δεν έχει βαρρόα εκεί;
– Θα συμφωνήσουμε πάντως ότι, είναι μια καλοκαιρινή, πολύ ευχάριστη κωμωδία που αξίζει να τη δει κανείς με φίλους σε ένα καλοκαιρινό σινεμά ή στην αυλή του με φίλους επίσης. Γελάσαμε πολύ. Ας μην ξεχνάμε ότι, η μέλισσα έκανε πάλι το θαύμα της!
– Εντάξει γελάσαμε. Εγώ πάντως βρήκα και ένα λάθος πλάνο. Όταν η Βασούλα φεύγει την πρώτη φορά για να καλέσει βοήθεια με το κινητό, υποτίθεται πως κολυμπάει με το ένα χέρι έξω από το νερό για να μην το βρέξει. Τη βλέπουμε κιόλας. Στο υποβρύχιο πλάνο όμως, κολυμπάει και με τα δύο χέρια μέσα. Magic!
– Σίγουρα πάντως το συμπέρασμα που μπορεί να εξαχθεί και μάλιστα χωρίς αντίλογο είναι: αν κάποιος έχει τη βεβαιότητα ή και την υποψία ότι, μπορεί να είναι αλλεργικός σε τσίμπημα μέλισσας ή σφήκας, πρέπει ο ίδιος να φροντίζει να κουβαλά πάντα μαζί του την κορτιζόνη του ή ότι άλλο του πει ο γιατρός του.
– Και να τρώει μέλι.

Στοιχεία της ταινίας:

Διάρκεια: 94 λεπτά
Σκηνοθεσία: Θοδωρής Αθερίδης
Σενάριο: Θοδωρής Αθερίδης
Φωτογραφία: Σίμος Σαρκετζής
Μουσική: Γιάννης «Μπαχ»
Σπυρόπουλος
Μοντάζ: Γιάννης Χαλκιαδάκης
Διεύθυνση παραγωγής: Γιάννης
Σωτήρης
Σκηνογραφία: Κωνσταντίνος
Παπαγεωργίου
Βοηθός σκηνοθέτη: Μάριος
Καραμάνης, Λευτέρης Χαρίτος
Παραγωγή: AudioVisualΑ.Ε. ΕΡΤ Α.Ε.
NovaΆττικα Α.Ε. Ιωάννης
Μητρόπουλος & σία Ε.Π.Ε.
Χώρα παραγωγής: Ελλάδα, 2007

Ερμηνευτές:

Θοδωρής Αθερίδης (Χάρης, πριν το τσίμπημα)
Βίκυ Βολιώτη (Χίλντεγκαρντ)
Γιώργος Βουβάκης (Μανώλης)
Σμαράγδα Καρύδη (Μαρία Γιαννακουδάκη)
Γιώργος Κιμούλης (πατέρας Χάρη)
Γιώργος Κορμανός (δικηγόρος)
Αλίνα Κοτσοβούλου (Βασούλα)
Αντώνης Λουδάρος (Χάρης, μετά το τσίμπημα)
Φωτεινή Αθερίδου, Αδαμαντία Αληκανιώτη,
Γιάννης Αργυρόπουλος, Ουρανία Αργυροπούλου,
Ιωάννα Ασημακοπούλου, Αθηνά Βαλκώνη,
Γιώργος Κάρταλος, Γιώργος Λιάτης, Ελεονόρα Μίλου,
Αχιλλέας Ντικούλης, Γιάννης Παλαμιώτης, Έλενα Πριοβόλου,
Διονύσης Πυθέας, Μάρα Σαμαρτζή, Αγγελική Χολίδου

 

Ανεξαγόρας Λ. Σκιδούρης
και ο άλλος του εαυτός…

Σχολιάστε το άρθρο

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.