Επιπτώσεις της Ποιότητας της Γύρης στην Θρεπτική Κατάσταση των Μελισσών και Ανάπτυξης της Κυψέλης

RR Sagili, C. Breece
Τμήμα Φυτοκομίας, Πανεπιστήμιο της Πολιτείας του Όρεγκον, Corvallis OR, ΗΠΑ

Το θρεπτικό στρες είναι ένας από τους παράγοντες που σχετίζονται με το Σύνδρομο Κατάρρευσης των Μελισσιών (CCD). Εφόσον σήμερα απειλείται η υγεία της μέλισσας, το ενδιαφέρον για τη θρέψη της όλο και αυξάνεται. Για τις μέλισσες, η γύρη είναι η μοναδική πηγή πρωτεϊνών και είναι απαραίτητη για την ανάπτυξη και την επιβίωσή τους. Μεγάλες μονοκαλλιέργειες και ειδικά αγροτικά συστήματα βασισμένα σε θερμοκήπια, έχουν σαν αποτέλεσμα την μειωμένη επιλογή πηγών γύρης για τις μέλισσες. (Schmidt et al, 1995 J. Econ. Entomol. 88:1591-1595). Κάθε χρόνο, μεγάλος αριθμός αποικιών απ’ όλη τη χώρα των ΗΠΑ μεταφέρονται στην Καλιφόρνια για την επικονίαση των αμυγδαλιών και έτσι η πρωτεϊνική διαθεσιμότητα εξαρτάται κυρίως από τη γύρη αμυγδαλιάς. Ξέρουμε πολύ λίγα σχετικά με τις επιπτώσεις της μακροχρόνιας κατανάλωσης γύρης, από μια μόνο πηγή στην υγεία της μέλισσας. Εδώ, μελετήσαμε και συγκρίναμε τις επιπτώσεις της μονομερούς / πολύπλευρης κατανάλωσης γύρης στην θρεπτική κατάσταση της μέλισσας και στην ανάπτυξη της κυψέλης.

Μελίσσια (αποικίες) των 6 πλαισίων χρησιμοποιήθηκαν στα πειράματα. Ένα ζευγάρι αποικιών φτιάχτηκε από τον χωρισμό μιας αποικίας με δυο αδελφές βασίλισσες (φυσικά ζευγαρωμένες). Χρησιμοποιήθηκε ένα μεγάλο κλουβί «πτήσεων», χωρισμένο σε τμήματα. Οι αποικίες εξισώθηκαν πριν αρχίσει το πείραμα και όλη η γύρη αφαιρέθηκε. Γύρη από μια μοναδική πηγή και από πολλές πήγες χρησιμοποιήθηκε. Γύρη σε μορφή σκόνης προστέθηκε στα κελιά και η επιφάνεια ψεκάστηκε με 50% σιρόπι ζάχαρης (Dreller & Tarpy, 2000 Anim. Behav. 59:91-96). Κάθε εβδομάδα, 100 καινούργιες σημειωμένες μέλισσες εισήχθηκαν σε κάθε πειραματική αποικία. Κάθε εβδομάδα, 20 παραμάνες μέλισσες επιλέχτηκαν από κάθε αποικία για να προσδιορισθεί η ποσότητα πρωτεϊνών στον υποφαρυγγικό τους αδένα και μετρήθηκε το εμβαδόν της κηρήθρας που καταλαμβάνεται από αυγά, προνύμφες, νύμφες, γύρη, μέλι, όπως και το τον άδειο χώρο. Μετρήθηκαν, επίσης, η ποσότητα λιπιδίων και τα βάρη νεογέννητων μελισσών.

Τα αρχικά αποτελέσματα δείχνουν ότι το πρωτεϊνικό περιεχόμενο του υποφαρυγγικού αδένα παραμανών μελισσών και η ανάπτυξη της αποικίας ήταν σημαντικά μικρότερα στις περιπτώσεις που οι μέλισσες είχαν πρόσβαση μόνο στη μονομερή πηγή γύρης σε σχέση με αυτές που καταναλώνανε γύρη από διάφορες πηγές. (P<0.01 και P<0.05, αντιστοίχως).

Σχόλιο από εμάς

Ο τίτλος του άρθρου θα μπορούσε να είναι:

Αυτοφυής βλάστηση – Μονοκαλλιέργεια = 1 – 0

Προφανώς η επίσκεψη των μελισσιών μας σε μονοκαλλιέργειες (αν δεν μπορούμε αλλιώς) πρέπει να χαρακτηρίζεται από σύντομη παραμονή και αμέσως μεταφορά σε πηγές γύρης. Στην Ελλάδα, ευτυχώς, δεν μας λείπει, ακόμη, η πλούσια αυτοφυής βλάστηση. Ίσως, όμως αυτό να είναι το μεγαλύτερο, μελλοντικό περιβαλλοντικό πρόβλημα. Να το έχουμε στο νου μας συνεχώς, ιδίως εμείς, οι μελισσοκόμοι, γιατί ξέρουμε την αμφίδρομη σχέση μέλισσας και αυτοφυούς βλάστησης.

Σχολιάστε το άρθρο