Προηγούμενη θεωρία, που ήθελε τις μέλισσες να προσανατολίζονται με βάση τη θέση του ήλιου, ανατρέπεται από νέα έρευνα που απέδειξε ότι οι μέλισσες δημιουργούν γνωστικούς χάρτες των περιοχών που κατοικούν, όπως ακριβώς και τα θηλαστικά. Η νέα αυτή έρευνα διεξήχθη από το Πανεπιστήμιο του Όκλαντ στη Νέα Ζηλανδία με επικεφαλής τον James F. Cheeseman και δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Proceedings of the National Academy of Sciences.
Οι ερευνητές σύγκριναν το χρόνο εύρεσης της κυψέλης και την απόσταση που διανύθηκε μεταξύ μια ομάδας μελισσών ελέγχου και μιας ομάδας που είχε λάβει αναισθητικό. Το αναισθητικό χορηγήθηκε για να χάσουν οι μέλισσες των κιρκαδιανό τους ρυθμό για έξι ώρες, ώστε να μην εξαρτώνται από τη θέση του ήλιου για να προσανατολιστούν. Και οι δυο ομάδες παρακολουθούνταν από ραντάρ με αναμεταδότες που τοποθετήθηκαν στο θώρακα τους.
Οι μέλισσες στις οποίες χορηγήθηκε αναισθητικό χρειάστηκαν 14 δευτερόλεπτα περισσότερο για να φθάσουν στην κυψέλη και κατά μέσο όρο έκαναν 287 μέτρα περισσότερο από την ομάδα ελέγχου. Η ομάδα αυτή των μελισσών αρχικά ακολούθησε λάθος πορεία, αλλά γρήγορα άλλαξε την κατεύθυνσή της.
Η έρευνα κατέληξε στο συμπέρασμα ότι οι μέλισσες διαμορφώνουν ένα νοητικό χάρτη της κατεύθυνσής τους όπως τα θηλαστικά. Ενώ οι ερευνητές δεν μπόρεσαν να εντοπίσουν ακριβώς τα αντικείμενα που βοήθησαν στον προσανατολισμό των μελισσών, οι ερευνητές ανακάλυψαν ότι δεν είναι η θέση του ήλιου ο μοναδικός παράγοντας που βοηθά τις μέλισσες στον προσανατολισμό τους. Αυτή είναι η πρώτη έρευνα που ουσιαστικά αποδεικνύει ότι ο εγκέφαλος της μέλισσες μπορεί να διαμορφώνει και να διατηρεί εικόνες του περιβάλλοντός της για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα.
Σχολιάστε το άρθρο